14.07.2022
W jaki sposób przygotowywane powinny być węzły przesiadkowe? Jak zapewnić ich dostępność pieszą? W ramach projektu „Integracja transportu zbiorowego z transportem indywidualnym w Gminie Niepołomice w relacji z KrOF” stworzona została atrakcyjna dla przemieszczających się pieszo przestrzeń wokół czterech węzłów przesiadkowych.
Dostępność piesza przede wszystkim
Dobrze zaprojektowane zintegrowane węzły przesiadkowe powinny cechować się wysoką dostępnością pieszą przyciągającą jak największą liczbę osób zamieszkałych w ich otoczeniu. Na terenie gminy Niepołomice zrealizowano dwa węzły kolejowe (stacja Podłęże i przystanek Staniątki) i dwa węzły autobusowe (Niepołomice Dworzec i Wola Batorska Ruskie). W ramach budowy węzłów zostały zmodernizowane istniejące przestrzenie ruchu pieszego i przygotowane nowe ciągi komunikacyjne.
Działania te zwiększyły dostępność do węzłów transportowych oraz bezpieczeństwo ruchu pieszego. – Zależało nam na stworzeniu fragmentu miasta/wsi, który jest zrobiony dla ludzi. Miejsca, które oprócz funkcji komunikacyjnej, gdzie podstawową usługą jest możliwość bezpiecznego pozostawienia pojazdu i szybka przesiadka na transport publiczny, będzie też przestrzenią przyjazną, zieloną, przeznaczoną do spotkań społecznych. Przestrzenią, która kreuje mini centra tych miejscowości, zachęca do przebywania, krótko mówiąc żyje… – mówi Adam Twardowski, Zastępca Burmistrza Miasta i Gminy Niepołomice.
Dane podstawą działania
Dla organizowanych na terenie gminy Niepołomice węzłów przesiadkowych oszacowano procentowy udział liczby mieszkańców gminy mających dobry dostęp do stacji i przystanków. Wymieniony potencjał ludnościowy zlokalizowano w odległości 800 m od peronów przystankowych (czas ruchu pieszego wynoszący 10 minut), wskazywanej w literaturze jako odległość akceptowalna przez mieszkańców (Kotuła Ł., 2020, Rola i dostępność Szybkiej Kolei Aglomeracyjnej w terenach objętych suburbanizacją na przykładzie połączenia kolejowego Kraków – Miechów, Urban Development Issues, 66, 59–68. https://doi.org/10.2478/udi-2020-0011). Dla podanej odległości wyznaczono strefy rzeczywistej dostępności pieszej na bazie analizy sieciowej dróg dojścia pieszego, z wykorzystaniem oprogramowania Quantum GIS .
Analiza pokazała, że duży odsetek mieszkańców gminy zamieszkuje wokół zrealizowanych w gminie inwestycji infrastrukturalnych. Wynosi on około 12,5%, co wskazuje na uzasadniony wybór lokalizacji wymienionych węzłów przesiadkowych. Wymieniona metoda analizy nie tylko wskazuje drogi i zasięg optymalnego dojścia pieszego do stacji i przystanków transportu publicznego. Pozwala też zidentyfikować naturalne i sztuczne bariery terenowe utrudniające ruch pieszy oraz tereny pozbawione pieszej dostępności. Dzięki jej zastosowaniu możliwe jest zlokalizowanie potrzeb w zakresie inwestycji w infrastrukturę pieszą.
